Όπερα Γκαρνιέ, Παρίσι
…<< Έτσι, τον σεργιάνισε σ’ όλο της το
βασίλειο που μπορεί μεν να ήταν πλαστό αλλά ήταν και απέραντο. Απλωνόταν σε
δεκαεφτά πατώματα, από το ισόγειο μέχρι τη στέγη και είχε μιαν ολόκληρη στρατιά
από υπηκόους. Αυτή, προχωρούσε ανάμεσα τους σαν κοσμαγάπητη βασίλισσα,
ενθαρρύνοντας τις εργασίες, κουβεντιάζοντας στα μαγαζιά, δίνοντας σοφές
συμβουλές στους εργάτες που δίσταζαν να κόψουν τα πλούσια υφάσματα που θα
‘ντυναν τους ήρωες. Οι κάτοικοι αυτής της χώρας έκαναν κάθε λογής δουλειά.
Υπήρχαν μπαλωματάδες και χρυσοχόοι. Όλοι τη γνώριζαν και την αγαπούσαν, γιατί
κι αυτή πάντα νοιαζόταν για τα βάσανα και τις παραξενιές τους. Γνώριζε
απόκρυφες γωνιές, κατοικίες παλιών νοικοκυραίων.
>> Έτσι, έφτασαν στις στέγες. Αυτή γλιστρούσε πάνω τους ελαφριά κι άνετη, σαν χελιδόνι. Το βλέμμα τους διέσχισε τον έρημο χώρο ανάμεσα στους τρεις τρούλους και το τριγωνικό αέτωμα. Η Κριστίν ανέπνευσε δυνατά, εκεί, πάνω απ’ το Παρίσι, που απλωνόταν δουλεύοντας. Κοίταξε τον Ραούλ μ’ εμπιστοσύνη. Τον φώναξε κοντά της κι έτσι, ο ένας πλάι στον άλλον, περπάτησαν, ψηλά στους τσίγκινους δρόμους και τις μεταλλικές λεωφόρους. Κοίταζαν την αντανάκλαση της δίδυμης φιγούρας τους μέσα στο ακίνητο νερό των μεγάλων δεξαμενών, εκεί που τα καλοκαίρια, τα πιτσιρίκια του χορού, καμιά εικοσαριά αγόρια, βουτούσαν και μάθαιναν να κολυμπούν. >> Βρισκόντουσαν στο δεύτερο υπόγειο. Ο Ραούλ, στο φως μερικών ακίνητων φαναριών που υπήρχαν εδώ κι εκεί, έβλεπε ένα απειροελάχιστο μέρος αυτής της αλλόκοτης, εξαίσιας αβύσσου, που είναι ταυτόχρονα διασκεδαστική σαν παιδικό παιχνίδι και τρομακτική σαν βάραθρο. Έβλεπε ένα απειροελάχιστο μέρος από τα υπόγεια της Όπερας. Είναι καταπληκτικά και είναι πέντε. Ανταποκρίνονται στις σκηνικές ανάγκες. Σ’ αυτά τα υπόγεια υπάρχουν όλες οι καταπακτές και τα ανοίγματα που χρειάζονται για να εμφανιστούν ή να εξαφανιστούν σκηνικά. Σκαλωσιές που υποβαστάζουν τις διάφορες καταπακτές. Πάσσαλοι φτιαγμένοι από μέταλλο ή από πέτρα και διάφορα καλούπια σχηματίζουν σειρές σαν φράχτες, που αφήνουν όμως ένα πέρασμα για τα διαφορετικά σκηνικά τρικ. Όλ’ αυτά τα <<μηχανήματα>> και εργαλεία τα συγκρατούν με σιδερένιους γάντζους, ανάλογα με τις ανάγκες της στιγμής. Τα υπόγεια είναι γεμάτα από τροχαλίες, τάμπουρα και μοχλούς, που χρησιμεύουν για τη μεταφορά μεγάλων σκηνικών ή για τις αλλαγές των σκηνικών και, καμιά φορά, για τις διάφορες εξαφανίσεις των προσώπων της θεατρικής παράστασης. >>… Gaston Leroux, Το Φάντασμα της Όπερας Η Όπερα του Γκαρνιέ στο Παρίσι, είναι από τα πιο εντυπωσιακά μπαρόκ, κατά κύριο λόγο, κτίρια στο Παρίσι. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1862 και ολοκληρώθηκε με διαλείμματα, το 1875. Ο συνδυασμός του μαρμάρου με το μπρούντζο και την πέτρα, η ποικιλία των ρυθμών από κλασικό έως το μπαρόκ, οι κίονες, τα περίτεχνα διαζώματα και τα γλυπτά κάνουν την εμφάνιση του κτιρίου μοναδική. Ο πράσινος τρούλος είναι από χαλκό και πολλά αγάλματα κοσμούν την πρόσοψη.Κάτω από το κτίριο, υπάρχει μια μικρή λίμνη, από όπου ο Π.Λερού εμπνεύστηκε την κρύπτη του φαντάσματος, όταν έγραφε Το φάντασμα της όπερας. Στο βιβλίο, η Όπερα παρουσιάζεται ως η <<φυλακή>> της Κριστίν Ντααέ από τον Άγγελο της μουσικής (φάντασμα της Όπερας) καθώς της απαγόρευε να συναντηθεί με τον αγαπημέμο της, Ραούλ ντε Σανιύ, έξω από αυτή. Στο εσωτερικό, η σκάλα από λευκό μάρμαρο, με την κουπαστή από κόκκινο και πράσινο μάρμαρο και το μεγάλο φουαγιέ με τα ψηφιδωτά στην οροφή προβάλλουν όλο το μεγαλείο της παλιάς εποχής. Στην κυρίως αίθουσα, χωρητικότητας 2000 θεατών, που περιλαμβάνει 5 διαζώματα θεωρείων, κυριαρχεί το κόκκινο βελούδο, με τους επίχρυσους γύψινους αγγέλους, που έρχονται σε αντίθεση με τη ζωγραφισμένη από τον Σαγκάλ, ψευδοροφή. |